Choć zdecydowanie różnią wielkością, to jednak zamysł i ogólny schemat są podobne. Mają one budowę warstwową. Tzw. obudowę tworzono z gliny, torfu, kamieni oraz muszli wydobytych z rzeki. Każdy z kopców ma jedno, ewentualnie dwa wejścia do korytarza, prowadzącego do głęboko ukrytej komory. Badania wykazują, że w jej wnętrzu znajdowała się kamienna czara, w której spoczywały prochy zmarłych. Archeolodzy, którzy znaleźli w komorze Newgrange popioły, należące do 6 osób, spekulują, iż co jakiś czas usuwano je i zastępowano nowymi. Wedle ówczesnych wierzeń duchy zmarłych ulatywały z grobowca o świecie w najkrótszy dzień roku – podczas przesilenia zimowego. Wtedy to, na około kwadrans, promienie słoneczne dostają się do wnętrza przez szczelinę nad wejściem i torują ścieżkę duszom, które wędrują ku zaświatom.
Najstarszymi znaleziskami w Knowth są neolityczne grobowce galeriowe z III tysiąclecia p.n.e. Są one prawdopodobnie wytworem tej samej kultury, co grobowce w sąsiednim Newgrange, chociaż są od nich starsze o ok. 500 lat. Wokół głównego kopca grobowego w Knowth umieszczono jeszcze 17 mniejszych kopców. Główny kopiec mieści w sobie dwa grobowce, usytuowane ze wschodu na zachód. Podobnie jak w Newgrange, główna komora ma kształt krzyża, a sklepienie podparte jest na wspornikach.

Brú na Bóinne to najbardziej zwarty i jeden z największych kompleksów grobowców neolitycznych w Europie i na pewno najstarszy tego typu obiekt na świecie. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się o nich czegoś więcej, to zapraszamy Was na krótki film dokumentalny. Znajdziecie go tutaj.

Na koniec mamy dla Was jeszcze nie lada gratkę! Kilka kadrów, które sprawią, że zapragniecie pojechać tam już za chwilę! Wystarczy kliknąć 🙂